www.iiiWe.com » طبیعت عقرب نیش زدن است و طبیعت من...

 صفحه شخصی رابین صدیق پور   
 
نام و نام خانوادگی: رابین صدیق پور
استان: اصفهان - شهرستان: اصفهان
رشته: کارشناسی ارشد عمران - پایه نظام مهندسی: یک
شغل:  مدیر عامل شرکت مهندسان مشاور تارا تحلیل سازه
شماره نظام مهندسی:  20-300-2239
تاریخ عضویت:  1388/12/03
 روزنوشت ها    
 

 طبیعت عقرب نیش زدن است و طبیعت من... بخش عمومی

7
برای دریافت فایلها باید از نرم افزار های ویژه دانلود استفاده نمایید. (برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید)


هندویی عقربی را دید که در آب برای نجات خویش دست و پا می زند ...
هندو به قصد کمک دستش را به طرف عقرب دراز کرد اما عقرب تلاش کرد تا نیشش بزند!
با این وجود مرد هنوز تلاش می کرد تا عقرب را از آب بیرون بیاورد اما عقرب دوباره سعی کرد او را نیش بزند!!!
مردی در آن نزدیکی به او گفت : چرا از نجات عقربی که مدام نیش می زند دست نمی کشی؟!
هندو گفت: عقرب به اقتضای طبیعتش نیش می زند. طبیعت عقرب نیش زدن است و طبیعت من،عشق ورزیدن ...
چرا باید از طبیعت خود که عشق ورزیدن است فقط به علت این که طبیعت عقرب نیش زدن است دست بکشم ؟

هیچگاه از عشق ورزیدن دست نکش. همیشه خوب باش حتی اگر اطرافیانت نیش بزنند...

انسان هم می تواند دایره باشد و هم خط راست. انتخاب با خودتان هست :
تا ابد دور خودتان بچرخید یا تا بینهایت ادامه بدهید...

--
ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ...
ﻫﻤﺎﻥﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ.
اﮔﺮﺩﻳﮕﺮاﻥ ﺁﻧﺮا ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪاﺭﻧﺪ, ﺑﮕﺬاﺭﻳﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ,
" ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﻳﻚ اﻧﺘﺨﺎﺏ اﺳﺖ "
ﺯﻧﺪﮔﻲ, ﺭاﺿﻲ ﻧﮕﻪ ﺩاﺷﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺴﺖ

شنبه 18 خرداد 1392 ساعت 09:22  
 نظرات    
 
مجید صابر 21:45 شنبه 18 خرداد 1392
0
 مجید صابر
متن عجیبی بود ، احتمالا اگر این هندویه باوجود ، توسط عقرب ،گزیده می شد روایت با کشتن عقرب خاتمه می یافت ! ممنون
م افتخاری 15:28 یکشنبه 19 خرداد 1392
1
 م افتخاری
هرچند مهرورزی و رواج آن در جامعه بسیار پسندیده است ولی در امثال قدیمی داریم که :
ترحم بر پلنگ تیز دندان
ستمکاری بود بر گوسفندان
حال نتیجه گیری با شما
احد ولی زاده 15:36 یکشنبه 19 خرداد 1392
0
 احد ولی زاده
سپاس.
اگر همه میتوانستند آنچه را که بخاطرش مجبور به انتخاب هستند، درست بشناسند و راه خود را به هر علت کم اهمیتی کج نکنند، کیفیت زندگی نه اینچنین میشد که الان هست. لیکن چه میشود کرد که طبیعت ادمی همین است و متاسفانه عبرت ناپذیر.
رابین صدیق پور 20:16 یکشنبه 19 خرداد 1392
0
 رابین صدیق پور
جناب مهندس افتخاری، سلام.
مراد از این حکایت، رابطه بین انسانهاست.
ما شاید بتوانیم عقرب را بکشیم و یا گرگ را با گلوله بزنیم، ولی نمی توانیم یک انسان دیگر را حذف کنیم.
او، واقعیتی هست که وجود دارد. چون وجود دارد و قرار هم است که حذف نشود، ما هم باید متناسب با خمیر مایه وجودی خود با او رفتار کنیم.
فرض کنید فردی وجود دارد که شبانه روز در صدد است به شما ضربه بزند و در تخریب شما از چیزی کم نمی گذارد.
اگر شما روزی به ایشان برخورد کردید که مثلا خدای ناکرده تصادف کرده و نیاز به کمک فوری دارد و شخص دیگری هم آنجا نیست، چه کار می کنید؟
آیا او را رها می کنید و در دل خودتان خوشحال می شوید؟ آیا به او کمک می کنید ولی در ته دل خودتان خوشحالید؟ و یا اینکه خیلی ناراحت می شوید و به او کمک می کنید؟
مائده علیشاهی 12:08 دوشنبه 20 خرداد 1392
0
 مائده علیشاهی
ممنون آقای مهندس
با جناب افتخاری موافقم
م افتخاری 15:54 سه شنبه 21 خرداد 1392
1
 م افتخاری
با عرض سلام و ادب خدمت دوست بزرگوار آقای مهندس صدیق‌پور گرامی:
قطعاً پاسخ پرسش انتهایی شما جز گزینه آخر نخواهد بود
تصور میکنم مساله حذف فیزیکی مخالف و یا افراد مضر به حال جامعه با مقوله کمکهای انسانی و افراد نیازمند متفاوت باشد لیکن مساله را به گونه دیگر مطرح میکنم
اگر شما با یک درگیری خیابانی مواجه شوید چه میکنید
- سعی در میانجیگیری مینمایید (احساس مسولیت در جلوگیری از ایراد خسارتهای مختلف ...)
- بی تفاوت محل را ترک میکنید (بی تفاوتی و عدم احساس مسولیت ...)
- در محل تامل نموده گوشی خود را جهت تصویربرداری آماده نموده تا خاتمه قائله تصویربرداری را ادامه میدهید (خاتمه یعنی فرار یکی و یا غلبه کامل دیگری به شکل کاملاً محسوس)
- صبر میکنید تا اندکی از سبب درگیری مطلع شوید و سپس به حمایت از مظلوم و فرد ضعیفتر وارد ماجرا شده قائله را به سمت تغییر شرایط و جلوگیری از ظلم بیشتر فرد قویتر هدایت میدهید؟
- ...
ویا به گونه‌ای دیگر
آیا شما اساساً تمایلی به استراحت در اتاقی دارید که در آن کژدم یا کژدمهایی جرار وجود دارند هرچند که میدانید اقتضای طبیعتشان این است و یا با لطایف الحیل آنها را به مکانی دیگر هدایت نموده و خود در آن مکان به استراحت میپردازید و یا اینکه خود آن مکان را ترک نموده و مکان مناسبتری برای استراحت پیدا میکنید .البته اطمینان دارم که اگر آن موجود را در حال هلاک شدن ببینید به طریق مناسبی اورا از مهلکه خارج و به مکانی که موجب سلب آسایش شما را فراهم نکند منتقل خواهید نمود
در هر حال به نظرم "هرچیز به جای خویش نیکوست"
نه فرومایه را بر صدر نشاندن نشان عقل است و نه گرفتن حق حیات از وی نشانه انصاف و مروت
پریسا سلیمانپور 19:18 سه شنبه 28 خرداد 1392
0
 پریسا سلیمانپور
نگاه شما به زندگی زیباست ولی کمی تامل لازمه. من با فرمایشات مهندس افتخاری موافقم
پیمان شبستانی 13:31 دوشنبه 3 تیر 1392
0
 پیمان شبستانی
این قبیل داستانک ها برای چند لحظه خوندن خوبه اما به قول مهندس افتخاری این روزا نمیشه از این کارا کرد!